دیدگاه پزشکان عمومی در مورد وضعیت و انگیزه های شرکت کنندگان در برنامه های بازآموزی و چگونگی اجرای آن

مقدمه: آگاهی از دیدگاه مخاطبین برنامه های آموزش مداوم در مورد جنبه های مختلف این برنامه اهمیت ویژه ای دارد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین وضعیت اجرای برنامه های آموزش مداوم از دیدگاه پزشکان عمومی و انگیزه آنها از شرکت در آن بود. روش ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، جامعه مورد مطالعه، پزشکان عمومی شرکت کننده در برنامه های آموزش مداوم دانشگاه علوم پزشکی مازندران از مهر تا اسفند 1383 بودند که از بین آنها تعداد 150 نفر با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه ای خودایفا شامل فهرستی از ویژگی های برنامه های آموزش مداوم، وضعیت مطلوب و انگیزه آنان از شرکت در چنین برنامه هایی بود. تجزیه و تحلیل و مقایسه ها با آزمون مجذور کای در نرم افزار spss انجام شد. نتایج: انگیزه اصلی از شرکت در برنامه های بازآموزی در 60 درصد افراد، کسب امتیاز و در 28 درصد آنها تحکیم اطلاعات قبلی و کسب اطلاعات جدید بود. از نظر 5/56 درصد برنامه ها بهتر است در چند روز متوالی برگزار شود، میانگین تعداد روزهای مطلوب 93/0±3/2 روز بوده و 64 درصد افراد سه روز آخر هفته را برای برگزاری برنامه مناسب می دانستند. هشتاد و نه درصد آنها نیازسنجی از پزشکان عمومی را برای انتخاب عناوین مناسب می دانستند، و 58 درصد ترکیبی از روش مکاتبه ای و حضوری را روش آموزش مطلوب می دانستند. چهارده درصد افراد وضعیت برنامه ها را ضعیف، 66 درصد متوسط و 20 درصد خوب ارزیابی کردند. شصت درصد رشته داخلی را بیشترین نیاز دانسته و 5/56 درصد خواستار برگزاری کارگاه احیای قلبی- تنفسی بودند. نتیجه گیری: اکثر پزشکان عمومی با انگیزه های غیر علمی در برنامه های آموزش مداوم شرکت می کنند و وضعیت مورد انتظال آنها در برخی موارد با وضع موجود تفاوت دارد. برنامه ریزی آموزش مداوم بر اساس نیازها و شرایط پزشکان شرکت کننده در این برنامه ها، می تواند منجر به افزایش انگیزه و بهره وری این برنامه ها شود.